Twin Mirror inceleme: Birisi bir gün size sizinle hengame edeceğinizi ve kendinize yenilip yenilmeme kararını tekrar kendinizin alacağını söylese, ne yapardınız? Başlar karıştı değil mi? İşte oyun da tam olarak bunu istiyor. Life is Strange’in geliştiricisi Dontnod Entertainment tarafından geliştirilen öykü odaklı keşif oyunu Twin Mirror incelememize beğenilen geldiniz!
Twin Mirror İnceleme
Twin Mirror kıssası ve yapısıyla hem özgün, hem de bu vakte kadar oynadığımız birçok iz bırakan üretimin tesirlerini taşıyor. Unreal Engine 4 oyun motoru teknolojisi kullanılarak geliştirilmiş. Oyunun PlayStation 4 sürümünü sizler için inceledim ve oyun ile ilgili görüşlerimi elimden geldiğince aktaracağım.
Kıssaya ucundan, spoiler vermeden bir giriş yapacağım. Karakterimiz Sam Higgs, Basswood kasabasında doğup büyümüş bir muhabir, haberci. Basswood Jungle’da yazıp çizen, hayatını küçük madenci kasabasında geçirmiş biri. Anna ismindeki sevgilisiyle sakin ve huzulu bir hayat sürüyor. Yayınladığı bir makale ile kasabadaki maden ocağı soruşturma sürecine giriyor ve ne yazık ki kapanıyor. Maden ocağı da kapanınca kasabanın nefret edilen şahsı oluveriyor. Bu sırada sevdiceği Anna’ya evlenme teklifi eden karakterimiz reddedilince bütün aksilikler üst üste geliyor. En uygun arkadaşı Nick ve kendisini bir idol olarak gören Nick’in küçük kızını geride bırakarak kenti terk etme kararı alan Sam iki yıl ortadan kayboluyor. Bunlar oyuna bizim dahil olduğumuz kısmın öncesinde geçiyor. Öykü anlatımıyla kuvvetlü olduğunu bildiğimiz Dontnod girişi bu formda kuvvetlendirerek bizim Basswood hakkında fikir sahibi olmamızı sağlıyor. Ayrıyeten ana karakterimiz Sam Higgs, çift kişilik taşıyan ve toplum tarafından dışlanmış bir birey. Oyunun dallanıp budaklanmasını da bu sağlıyor.
Kıssanın geri kalanının sırf oynayarak deneyimlenmesi gerektiğini, bunun dışında benim yazacağım her sözün oyun zevkinize ziyan vereceğini düşünerek buradan sonrasını tenkitlere ayırıyorum. Şunu belirtmem gerek; katiyetle öykü akıyor. Oyunun bütün yapısının yerine inşa edilen bu öykü yer yer dallanıyor, kararlarınızla şekilleniyor. Twin Mirror oynarken Alan Wake, Detroit: Become Human üzere oyunların tadını her adımda alabileceğinizi söylemeliyim. Asla sizi sıkmıyor, bunaltmıyor ve “Şurayı bitireyim de artık kurtulayım” havasına girdiğiniz bir kısım barındırmıyor.
Küçük kasabanın büyük sorunu
Bu enfes kıssanın anlatımı hoş sinematikler ile süslenmiş. Karakterlerin mimikleri ve söyledikleri uygun yazılıp çizilmiş. Kendinizi Sam Higgs’in yerine koyup niyetlerinizi ve kararlarınızı bu istikamette vermeniz için size ekstra bir zorluk çıkarmıyor. Ayrıyeten sinematik kısımlarda gördüğümüz görünümler, müzikler bu kısımları o denli destekliyor ki interaktif bir sinema tecrübesi yaşamanızı sağlıyor. Çeşitli gizemleri ve bulmacaları çift kişilikli olmanın sağladığı avantajları ve dezavantajları kıymetlendirerek çözüyorsunuz. Birtakım kısımlarda kâfi ipucunu topladığınızda “Mind Palace” denilen farklı bir kısma, başınızın içine giderek kesimleri birleştiriyorsunuz.
Mind Palace kısımlarında Twin Mirror farklı bir oyun oluveriyor. Bir anda kendinizi rastgele bir Sherlock Holmes oyununu oynarken ya da sinemasını izlerken yaşadığınız hisler ortasında bulabiliyorsunuz. Bunun yanı sıra ikinci kişiliğiniz, yani ikinci siz bir yandan sizinle konuşuyor ve size yardımcı oluyor. Tabi yer yer size zorluklar çıkarttığını ve kararlarınızı kendi istekleri doğrultusunda yönlendirmeye çalıştığını fark ediyorsunuz. Burada her şey sizin öznel görüşünüze ve oyunun o kısmına kadar gelirken yaşadığınız tecrübeye bağlı. Size kimi kısımlarda sıkıntı seçimler yaptıran, öykünün akışını değil de “Kim olduğunuzu” düşündüren sorular soran Twin Mirror bu manada nitekim başarılı.
Grafikler ve kısım tasarımı hayli başarılı olmuş
Görüntüler, görsel tasarım ve oyunun sanatsal istikameti de hayli beğenilen. Oyunun renk paletini biraz pastel bulduğumu söylemeliyim. Çok canlı renklerden ve renk tezatlarından uzak, birbiriyle uyumlu renkleri taşıdığını ve görselliği ideolojisiyle yoğurduğunu söylesem yanlış bir yorum olmaz. Sizi sinematik kısımlarda ve öteki kısımlarda içine bıraktığı görünümler pek hoş. Sanat zevkinizi ve hayal gücünüzü besliyor. Öyküden kopmak sahiden güç olsa da bazen buralarda durup hoşluğun tadını çıkarmak isteyebiliyorsunuz. Birinden başkasına sürüklendiğiniz 16 farklı sahnesi bulunuyor. Bir kasabada neler görebilecekseniz öykünün sizi götürdüğü bu 16 farklı kısımda hepsini size gösteriyor. Kısım çeşitliliği ve sayısı da sıkmayacak kadar fazla, aratmayacak kadar az olmuş.
Kısım dizaynları ve oynanış mekanikleri de pek doyurucu. Twin Mirror’da bir anda aklınızın içine daldığınız Mind Palace kısımlarının her biri farklı mekanikler barındırıyor. Bu bazen kendinizden kaçtığınız ve bir yandan da aklınızı denetim altına almaya çalıştığınız bir aksiyon kısmı olabiliyor. Bazen ise birkaç aynadaki yansımalarınızın size söylediklerini dinlediğiniz, mantıklı bulduğunuz yoldan devam ettiğiniz seçim kısımları oluyor. Bunlar başınızın içindeki kısımlar. Bir de sizi Basswood kasabasının farklı kısımlarına bıraktığı kısımlar var. Küçük bir kasaba olduğundan sizi bıraktığı hiçbir kısımda gezebileceğiniz büyük bir harita yok. Bunun yerine içi itinayla doldurulmuş, her yanından bir şeyler öğrenebileceğiniz ve size kendisini tanıtan kısımlar var. Bu stil oyunlarda haritada özgürlük mü? Yoksa daha kısıtlı bir haritanın epeyce varlıklı olması mı? Seçiminin karşılığını sizlere bırakıyorum. Ben kısım dizaynlarında zenginliğin ve her adımda bir şeyler öğrenmenin yarattığı hazzı beğendim.
Tabi ufak tefek pürüzleri var…
Tahminen de oyundaki tek can sıkıcı nokta olan yükleme ekranlarından bahsedelim. Yeni jenerasyon konsollar ile birlikte gözümüze batmaya başladığını düşündüğüm bu yükleme ekranları biraz uzun sürüyor. Oyunun PlayStation 4 sürümünü oynadım ve rastgele bir SSD kullanmadım. Büsbütün sanatsal bir anlatım ve dizaynla ilerleyen oyunun sizi yaklaşık bir dakika boyunca siyah bir ekranda tutması ve bunu sık sık yapması tecrübenize ziyan verebiliyor. Bunu Twin Mirror oynarken rahatlıkla hissettiğimi söyleyebilirim. Lakin devamında size gösterdikleriyle bunu bir formda telafi etmeyi başarıyor. Şayet yükleme ekranları sizin için bir sorun değilse satın alım terchinizde bu paragrafı es geçebilirsiniz.
Ayrıyeten yer yer dokuların yüklenmesinde gecikmeler olabiliyor. Yani ekranınızda birinci sefer görüntülenen objeler için evvel daha düşük kalitedeki dokular yükleniyor, sonrasında asıl çözünürlüklerinde görüntüleniyorlar. Bu sırada dokularda bir bulanıklaşma olabiliyor. Bu da Unreal Engine 4 ile geliştirilen birçok oyunda oyuncuların yaşayabileceği problemlerden bir tanesi.
Bir paragraf da oyunun müziklerini övmek için açmalıyım. Sinematik sahnelerde ve oyunun geri kalanında size eşlik eden onlarca kusursuz müziğe konut sahipliği yapan bu oyunun ses tasarımı da bir o kadar başarılı. Etraf sesleri, karakterlerin konuşmalarındaki tonlamalar ve vurgular kararlarınızı küçük bir dokunuşla etkileyebiliyor. Bunların da oyunda başarılı formda işlenmesi bilhassa bu tıp oyunlar için bence epeyce kıymetli. Bu manada Twin Mirror için söyleyebileceğim pek bir şey yok.
Son olarak oyunun size bulmacaları çözme suratınıza nazaran değişen 8-10 saat ortası sürebilecek bir oynanış müddeti sunduğunu da belirteyim. Tabi bitirdikten sonra oynadığınız 16 kısmın her birinden oyuna tekrar başlayıp, farklı kararların sonuçlarını da görmek isterseniz ve oyunu tüm sonlarda bitirmeyi düşünürseniz bu müddet epeyce uzayabilir.
Uzun lafın kısası…
Twin Mirror, daha evvel oyunculara “Ben kıssayı çok hoş anlatabiliyorum” diyen Dontnod Entertainment‘ın bir oyunu. Bu nedenle öyküsü hoş ve başarılı bir öykü anlatımı olan bir oyun arıyorsanız size önerebilirim. Lakin ortalama 8-10 saat süren bir tecrübe için 219,00 TL fiyatıyla PlayStation sürümünü almanızı önermiyorum. Tabi tekrar tercih sizin lakin şayet uygun bir sisteminiz varsa 139,00 TL fiyatıyla PC sürümünü Epic Games Store üzerinden almanız daha tasarruflu olacaktır. Twin Mirror için size aktaracaklarım bu kadar. Umarım bu yazı sizin için yararlı olmuştur. Bir diğer incelemede tekrar görüşmek üzere, sevgi ve oyun ile kalın.
